Spirometria z interpretacją i próbą rozkurczowa

Spirometria jest najbardziej dostępnym badaniem czynnościowym układu oddechowego, pozwalającym ocenić wentylację (jedna ze składowych oddychania). Umożliwia pomiar parametrów statycznych (np. pojemność życiowa - FVC) i dynamicznych ( np. objętość powietrza wydmuchana z płuc w pierwszej sekundzie natężonego wydechu – FEV1). Stosunek FEV1/FVC<0,7 wskazuje na obturację, czyli upośledzenie przepływu powietrza w oskrzelach. Obturacja jest charakterystyczna dla chorych na POCHP i jest obecna u chorych na astmę w czasie zaostrzenia choroby. Spirometria może być 1. wyjściowa i 2. próba rozkurczowa - po salbutamolu (lek rozkurczowy). Dla chorych na astmę charakterystyczna jest odwracalność obturacji po salbutamolu. Podczas interpretacji próby rozkurczowej oceniane jest czy wartość FEV1 15 min. po podaniu salbutamolu ulegnie istotnej poprawie ( > 12% w stosunku do spirometrii wyjściowej). Badanie to dostarcza użytecznych informacji pod warunkiem, że obie spirometrie ( wyjściowa i po salbutamolu zostały wykonane poprawnie technicznie).

 

Kiedy należy wykonać spirometrię rozkurczową?

Próbę rozkurczową wykonuje się u pacjentów:

• z podejrzeniem astmy celem potwierdzenia diagnozy lub u zdiagnozowanych celem oceny przewidywanych korzyści z zastosowanego leczenia przeciwzapalnego,
• diagnozowanych w kierunku przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP),
• z obecnością przewlekłego kaszlu,
• leczonych z powodu nawracających infekcji ze świszczącym oddechem.

Pacjent, na kilka godzin przed badaniem spirometrycznym, nie powinien spożywać obfitych posiłków, pić kawy ani palić papierosów, ponieważ utrudniają one analizę oraz mogą zafałszowywać wyniki. Nie powinien także zażywać żadnych leków, które mogłyby wpłynąć na układ oddechowy.